Stil verdriet
Rouwen om het verlies van je huisdier, is het intense verdriet hebben om je maatje die er niet meer is. Een vriend die er altijd was en die je altijd gezelschap hield, troostte als je het moeilijk had…geen oordeel over je had…
Rouwen is verdriet hebben om het gemis van die sterke band, het gemis van die onvoorwaardelijke liefde..
Verdriet is de pijn dat je voor hem/haar moest beslissen.. de leegte.. die intense stilte..
Rouwen is rauw..
‘Just a dog’
Door mijn werk en interesse, ben ik regelmatig op zoek op het internet naar de woorden, verhalen, gedichten en foto’s die het verdriet van het verliezen en het gemis van je huisdier soms zo mooi kunnen omschrijven dat het je diep van binnen raakt..
Zo zag laatst op YouTube een video voorbij komen (tik op de foto)
‘Just a dog’
Gewoon zo mooi verwoord.
Met dank aan Professor Noel Fitzpatrick
De regenboogbrug in Noord-Carolina
Zo kwam ik onderstaande tekst tegen op facebook, vertaald uit het Engels.
“Zij weten niet hoe het voelde om zijn gezicht te aaien in de laatste momenten van zijn leven ….”
Ze zeggen dat je niet moet huilen.
Ze zeggen dat het gewoon een hond is, geen mens.
Ze vertellen je dat de pijn voorbij zal zijn.
Ze zeggen dat de dieren niet weten dat ze moeten sterven.
Ze zeggen dat het belangrijk is om hem niet te laten lijden.
Ze zeggen dat je er nog een mag hebben.
Ze zeggen dat het jou gaat overkomen.
Ze vertellen je dat er meer pijn is.
Maar ze weten niet hoe vaak je in de ogen van je hond hebt gekeken.
Ze weten niet hoe vaak jij en je hond alleen in de duisternis hebben gekeken.
Ze weten niet hoe vaak je hond de enige was die aan jouw zijde stond.
Ze weten niet hoeveel angst je hebt.
’s Nachts als je wakker wordt met je verdriet.
Ze weten niet hoe vaak je hond bij je in de buurt heeft geslapen.
Ze weten niet hoeveel je veranderd bent sinds de hond een deel van je leven is geworden.
Ze weten niet hoe vaak je hem omhelsde toen hij ziek was.
Ze weten niet hoe vaak je hebt gehandeld alsof je zijn haar niet witter zag worden.
Ze weten niet hoe vaak je met je hond hebt gesproken, de enige die het echt hoort.
Ze weten niet dat het alleen jouw hond was die wist dat je pijn had.
Ze weten niet hoe het voelt om je oude hond te zien proberen op te staan om hallo te zeggen.
Ze weten niet dat als het misging, de enige die niet ging jouw hond is.
Ze weten niet dat je hond je elk moment van zijn leven vertrouwt, zelfs niet in het laatste.
Ze weten niet hoeveel je hond van je hield en hoe het genoeg is voor hem om gelukkig te zijn, omdat je van hem hield
Ze weten niet dat huilen om een hond is een van de meest nobele, significante, ware, zuiverste en warmste dingen die je doen.
Ze weten niet wanneer de laatste keer dat je hem met problemen verplaatst … Om er zeker van te zijn dat het hem geen pijn deed.
Ze weten niet hoe het voelde om hun gezicht te aaien in de laatste momenten van hun leven ….
Ter nagedachtenis aan al diegenen die over de regenboogbrug gingen. Jullie hebben allemaal een plaats in ons hart 
Foto Travis Patenaude.
– auteur Emanuele Spud Grandi
