Voorbereiden op de laatste liefdevolle tijd samen
We weten uit ervaring dat de toekomst vaak anders gaat dan gehoopt en verwacht.
“Denk er liever nog liever niet over na om afscheid te moeten nemen van mijn huisdier..”
Zo herkenbaar en héél begrijpelijk.
Wij namelijk ook niet, tot op een ochtend onze hond Ozzy ‘zomaar’ dood lag in de schuur. In paniek de dierenarts maar gebeld, geen idee ‘wat te moeten doen..’ Hij heeft zijn laatste rustplaatsje gekregen bij ons in de tuin en in ons hart.
Niet dat we toen de verkeerde keuzes hadden gemaakt, echt niet maar wel “had ik nog maar een plukje haar of een pootafdruk gemaakt”. Iets waar je op zo’n hectisch moment echt niet aan denkt. Pas later…
In de hectiek:
Uit de vele gesprekken die wij op de dierenbegraafplaats hebben, vernemen we dat er soms beslissingen moeten worden genomen tijdens hectische momenten, waar je achteraf toch liever graag ‘nog even over na had willen denken’ voor ‘als het moment daar is’.
Verdriet
We krijgen ontzettende verdrietige verhalen te horen.
Dat – hoe goed ook bedoelt door de dierenarts – je toch in shock bent, omdat de dierenarts allemaal bultjes voelt in de buik en je eigenlijk ‘alleen voor het knippen van de nageltjes’ daar bent heen gegaan.
Rustig met je overlegt maar voordat je het beseft, afscheid aan het nemen bent…
De ontzettende moeilijke beslissing
“Wat is dat intens zwaar, die beslissing moeten maken” en “wanneer moet ik hem laten gaan..”
We vernemen dat er ontzettend veel pijn en verdriet is rond de beslissing om je huisdier te moeten laten euthanaseren. Je verlegt hierbij vaak je eigen grenzen, omdat het gewoon zo vreselijk moeilijk is.
Deze beslissing ligt bij u zelf (én vaak in overleg met uw dierenarts), wat de ‘buitenwereld’ er ook allemaal van vindt.
Euthanasie
Een tijdje geleden werd ik gebeld door een mevrouw dit het zo ontzettend moeilijk vond om tijdens ‘het moment’ alleen te moeten zijn, ze vroeg of ik erbij zou willen zijn.
Ze had nog niet zolang geleden haar man verloren en haar hondje was hierdoor nóg belangrijker voor haar geworden.
“Tuurlijk kom ik..” maar ook voor mij was dit de eerste keer dat ik een euthanasie bij een huisdier zou meemaken.
Samen hebben we alle tijd genomen, verhalen zijn er gedeeld, gehuild. Ze heeft in alle rust afscheid van haar hondje genomen, die gelukkig heel rustig is ingeslapen..
En dan is het ineens zó definitief
….
Wat nu?
Neemt u hem of haar nog ‘even’ of een nog paar dagen mee naar huis om rustig afscheid te nemen?
Of toch liever ‘gelijk’ doorrijden na het ‘moeten laten inslapen’.
Misschien dat u uw andere huisdieren thuis nog even de tijd geeft om te ‘laten ruiken’ dat hun ‘huisdier-genootje’ er niet meer is.
Ze schijnen dit te kunnen ruiken (dit zal ik nog eens opzoeken…) Maar weet wel uit de gesprekken dat ze anders vaak gaan ‘zoeken’..
Op stro of toch liever in een kistje of mand zodat u uw huisdier wat kan toedekken met knuffels en een dekentje.
Vaak als men ‘vooraf’ een dieren-grafkistje bij ons komen ophalen dan horen we: “ik zet het kistje nog even bij de buren op de zolder”. Zo begrijpelijk..
Zelf een laatste rustplekje uitzoeken
Als u het fijn vindt kan u ook van te voren eens rustig over de begraafplaats dwalen.
Misschien een laatste rustplekje uitzoeken, u kan dit op eigen gelegenheid doen (zonder afspraak) m.b.v een plattegrond. U hoeft het grafje/plekje niet te reserveren, u kan het grafnummer(s) ook onthouden en doorgeven als u ons belt. Mits natuurlijk als ze dan nog ‘vrij’ zijn.
Op de dag van de begrafenis zelf, is het niet meer mogelijk om zelf een grafje/plekje uit te zoeken…
Waardevolle herinneringen
Veel herinneringen zitten in uw hart.
Iets tastbaars kan ook heel waardevol zijn:
Denk hierbij eens aan:
– een plukje haar van uw huisdier, deze kan u ook laten verwerken in een sieraad
– een pootafdruk met inkt of in klei/gips
– een pootafdruk op foto voor aan de muur of als tatoeage
– een foto samen met zijn/haar kop op uw schouders of een poot in uw hand
Aanvulling? laat het me weten.
GEDICHT
Pawprints left by you
You no longer greet me,
as I walk through the door.
You’re not there to make me smile
to make me laugh anymore
Life seems quiet without you
you were far more than a pet
You were a family member, a friend
a living soul I’ll never forget
It will take time to heal
for the silence to go away
I still listen for you
and miss you every day
You were such a great companion
Constant, loyal and true
my heart will always wear
the pawprints left by you
